SABAHA BEŞ KALA

Ben yine dönüyorum hüzünlü saatlerime,
Oysa bu sabah çağırışlarını duymuştum
Sabaha beş kala.
Şimdi yoklugun soğuk,yoklugun buz gibi,
İşte ben öyle üşüdüm,sabaha beş kala.

Bir el istiyorum başımda...
Saclarıma dokunsun istiyorum,
Tüm bedenimden söküp alsın yanlızlıgımı,
Bir el istiyorum,dokunsun saçlarıma,
Yumuşacık ve alsın tüm donuklukları usulca
Sabaha beş kala.

Bir göz istiyorum gözlerimde...
Anlamsız bakan gözlerimin içini görsün,
Hala arkalarda kalmış,ışık huzmelerinin,
İçine dalsın,çıkarsın tüm umutlarımı
Eski sandıgın içinden,açsın da
Işıgı ile umut olsun yollarıma,
Yolum olsun yordamım olsun istiyorum...
Sabaha beş kala.

Bir omuz istiyorum...
Başımı yaslayıp uzun uzun aglayabileçeğim.
Yıllardır biriktirdigim
Hüzün tanelerini tek tek dökebileçeğim,
Bir omuz istiyorum.
Ona yaslanınca her şeyi unutmak istiyorum sıcacık olmak...
İçimi huzur kaplasın istiyorum,
Hiç konuşmadan saatlerce orada kalmak,
Hiç konuşmadan anlaşabilmek istiyorum...
Sabaha beş kala.

Biliyorum,ne de çok sey istiyorum...
Bunların sadece puslu bir hayal oldugunuda biliyorum.

Seni bende var edişimi,aslında sadece bende oldugunu,
Aslında sadece bir hayal oldugunu çok iyi biliyorum.
Sabaha beş kala.

Ama yinede seni çok özlüyorum,
Yinede çok üşüyorum,ve yinede seni istiyorum...
Sabaha beş kala.
BEN,HÜZÜNLERİME GERİ DÖNÜYORUM.......

ASİMAVİKEMAL